Druga część przedpołudniowej [XXIV ZEBRANIA PROWINCJALNEGO] sesji upłynęła na prelekcji ks. Stanisława Stawickiego, eksperta duchowości pallotyńskiej. Swoją prelekcję zatytułował: „Trójmian pallotyński, czyli Spécialité de la Maison”, bo „wytrwałość, wspólnota dóbr i duch służby, drodzy konfratrzy, to nie «przystawka», ale specjalność domu!”

Zwrócił uwagę na to, że w naszym najmniejszym Stowarzyszeniu korzystamy z mądrości poprzedników i aroganckim jest mówienie, że wszystko rozpoczyna się ode mnie. Należy wykorzystać trzy wskazówki, którymi są: „mądra obróbka” dotychczas zgromadzonej wiedzy, umiejętność zadawania odpowiednich pytań oraz zdolność wyciągania kreatywnych wniosków. Dzięki temu można obiektywnie spojrzeć na dorobek pozostawiony przez Założyciela, pierwsze wspólnoty, Zebrania Prowincjalne i dokumenty współbraci. Prelegent przybliżył też charyzmaty różnych instytutów życia konsekrowanego, aby pokazać zwyczaj przyjmowania, poza fundamentalnymi radami ewangelicznymi, innych ślubów lub przyrzeczeń, podkreślających charyzmat danego instytutu. Św. Wincenty Pallotti dodał trzy przyrzeczenia, aby podkreślić apostolską działalność. „Wytrwanie” miało na celu zapewnić stałość apostolską, spoistość i trwałość dzieł. „Doskonałe życie wspólne”, tak nazywał Pallotti przyrzeczenie, obecnie brzmiące jako „Wspólnota dóbr”. To przyrzeczenie zapewniało jedność duchową i materialną wspólnoty.

Ostatnie przyrzeczenie „Duch służby” św. Wincenty określił jako „nie przyjmowanie godności poza Zgromadzeniem i unikanie jakiejkolwiek ambicji ubiegania się o urzędy i Zwierzchności w obrębie Zgromadzenia”. Jak podkreślił ks. Stawicki, wszyscy jesteśmy wpisani w DNA św. Wincentego już od dnia konsekracji. Pallotti wskazuje na dwa słowa, które są zasadniczymi składnikami naszego apostolskiego DNA: powszechność i wielorakość, albo inaczej: apostolstwo ze wszystkimi, czyli jednoczenie sił (albo współpraca ze wszystkimi); apostolstwo dla wszystkich, czyli otwartość na różnorodność obszarów zaangażowania apostolskiego; i apostolstwo wszystkimi środkami, ale jak natychmiast precyzuje Pallotti – stosownymi i koniecznymi.

tekst: ks. Stanisław Tylus SAC